İnsanlara ilk defa gidişimde,
münzevilere özgü bir budalalık,
büyük bir budalalık yaptım:
pazaryerine girdim.
Ve herkesle konuştuğumda,
hiç kimseydi aslında konuştuğum.
[...]
Ama yeni doğan günle birlikte yeni bir hakikat geldi bana:
“Beni ne ilgilendirir ki pazaryeri ve ayaktakımı
ve ayaktakımının gürültüsü
ve ayaktakımının uzun kulakları!
O kulaklara göre ağız değilim ben!"

(Nietzsche)