Gülmek "SAFTIR" denme riskini göze almaktır.

Ağlamak ise "DUYGUSAL" görünme riskini...

Birine yakınlaşmak "KENDİNİ KAPTIRMA" riskini göze almaktır.

Sevdiğini söylemek "SEVİLENİ YİTİRME" riskini...

Duygularını açmak "KENDİNİ ORTAYA KOYMA" riskini göze almaktır.

Düşüncelerini söylemek ise "DOKUZ KÖYDEN KOVULMA" riskini...
Umutlanmak "HAYAL KIRIKLIĞINA UĞRAMA" riskini göze almaktır.

Sevmek ise "KARŞILIK GÖREMEME" riskini...

Ama riskler alınmalıdır, çünkü hayatımızın en büyük riski hiç risk
almamaktır.

Çünkü Yaşamak "ÖLME" riskini göze almaktır.

" Seni diğerlerinden farksız kılmaya;
bütün gücüyle gece gündüz çalışan bir dünyada
kendin olarak kalabilmek;
dünyanın en zor savaşını vermek demektir.
Bu savaş başladı mı artık hiç bitmez.''

(E.E.Cummings)


Kendi savaşınızı açmalısınız,
kendi düşüncelerinizin uğruna.
Düşünceleriniz yenilse bile,
dürüstlüğünüz
zafer çığlıkları atmalıdır
bunun için.

(Nietzsche)
________________



''İnlemek isteyen, ellerini açıp yalvarmak isteyen tüm korkak şeytanları kovun içinizden,'' diye bağırdığımda,''Zerdüşt tanrısızdır,'' diye bağırıyorlar.

Özellikle de boyun eğmeyi öğretenler bağırıyorlar böyle;
oysa tam da onların kulaklarının içine bağırmayı seviyorum ben : Evet! Benim Zerdüşt, o tanrısız!

O boyun eğmeyi öğretenler yok mu!
Nerede küçük, hasta ve kabuk bağlamış bir şey varsa, sürünüyorlar oraya, bitler gibi;
ve sadece tiksindiğim için alıkoyuyorum kendimi, onları ezmekten.

Hadi bakalım!
Onların kulaklarına vereceğim öğüt bu: Benim Zerdüşt, o tanrısız; nerede bulurum dengimi ?

Kendi istemini kendi belirleyen ve her türden boyun eğmeyi reddeden herkes benim dengimdir.

Ah, şu sözümü anlayabilseniz: '' Her zaman istediğinizi yapın- ama önce isteyebilen birileri olun!

Her zaman, komşunuzu da kendiniz gibi sevin- ama önce, kendini seven birileri olun.''

Böyle söylüyor Zerdüşt, o tanrısız...

(Nietzsche)

Bazı intiharlar çok uzun sürüyor
Nietzsche'nin intiharı mesela
tam elli altı yıl sürmüş!

(Metin Üstündağ)

_________________

Bir insanın insan olduğunu söyleyebilmek için,
bu insanın aslında var olmaması gereken
ama sayısız acı ve ölüm yüzünden
var oluşunun cezasını çekmekte olan
bir insan olduğunu söylemek gerekir.

Böylece bir varlıktan ne beklenebilir?

-Biz hepimiz ölüme mahkûm edilmiş
günâhkârlar değil miyiz?-

Önce yaşayarak, daha sonra da ölerek
cezamızı çekiyoruz.

Bu, dünyaya gelmemizin gerçeğidir..

(Nietzsche)

Giderek terbiyesizleşiyorsan,
hayatın ne mal olduğunu anlıyorsun demektir..

(Bob Marley)


“Ahlaksal” diye nitelenen yönetmelikler
gerçekte, insanlara karşı olup
insanların mutluluğunu kesinlikle istemezler.
Keza bu yönetmelikler
“insanlığın mutluluğu ve refahı” ile
bağıntılı olmaktan uzaktır.

(Nietzsche)

Ezilenler arasında din adamı yoktur.

Din adamları,
ezen sınıf ya da ırkların asalağıdırlar..

(Jean Paul Sartre)

_________________________

Yalvarırım kardeşlerim, dünyaya bağlı kalın;
size dünyadakinden üstün umutlardan sözedenlere inanmayın!
Bilerek ya da bilmeyerek,
sizi zehirliyorlar onlar.

(Nietzsche)

Ve Tanrılarını,
insanları çarmıha germekten
başka türlü sevmeyi bilmiyorlardı!

(Nietzsche)

Evlilik kadınlara sunulmuş tek gerçeklik gibi;
Ya evlidir ve mutsuzdur,
ya boşanmıştır ve mutsuzdur,
ya da evlenemediği için mutsuzdur.

(Simone De Beauvoir)

Kadın henüz yatkın değildir dostluğa.
Ama söyleyin bana,
siz erkekler, hanginiz yatkınsınız ki dostluğa?
Ah erkekler,
sizin yoksulluğunuz ve gönlünüzün cimriliği !
Sizin dostlarınıza verdiğiniz kadarını,
ben düşmanıma veririm
ve yoksul da da düşmem bu yüzden.

Arkadaşlık var; dostluk da olsun !

(Nietzsche)

Irmak kıyısında bir parmaklığım,
tutunabilen tutunsun,
ama kimsenin koltuk değneği değilim ben!

(Nietzsche)

En iyisi sen ol...

Dağ tepesinde bir çam olamazsan, vadide bir çalı ol;
Fakat oradaki en iyi küçük çalı sen olmalısın.
Çalı olamazsan bir ot parçası ol, bir yola neşe ver;
Bir misk çiçeği olamazsan bir saz ol;
Fakat gölün içindeki en canlı saz sen olmalısın.
Cadde olamazsan patika ol;
Güneş olamazsan yıldız ol;
Kazanmak veya kaybetmek ölçü ile değil;
Sen her neysen, onun en iyisi ol.”

~Douglas Malloch~

Ortalaması alınmış bir ihtişamla susuyordu her şey bilakis
Susmak, birdenbire duyulan keskin bir ıslık gibi nöbette
Susmak, akan bir nehrin durup aniden yön değiştirmesi
Susmak, gurur inciten sırların imparatorluk mührü kuru
Susmak, tanrıya da bir gün kitap ineceğine inanmak gibi !

Sustular ! Çünkü hepsi suçtular !

k.iskender

"Kendi kalbine bakamayanın yaşamı bulanıktır; Kendi yüreğine bakabilme cesareti gösterenler gönlünün muradını keşfedenlerdir. Dışarıya bakan rüya görür, hayal dünyasında kaybolur; İçeriye bakan uyanır, kendini keşfeder."

Doğan Cüceloğlu

''Hepimiz kandırılmaya hazırdık, yeter ki inanabileceğimiz kadar açık bir kapı olsun. O kapıdan girmeye teşneydik. Üstelik hepimizin buna ihtiyacı vardı. Hepimizin biraz rezalete, ama öldürmeyecek bir rezalete, beynimizi gerçeklik denizinden kurtarmak için dedikoduya ve iyi düşünülmüş yalanlara ihtiyacı vardı. Düzenbazlığa tamamen kapısını penceresini kapatan insanın yaşama şansı yoktur, olsa bile bu ağırlığın altından kalkacak akıl sağlığı yoktur.''

Ertürk Akşun & ATEŞ , GÜNEŞ ve ADA

Sorumluluk

Sorumluluk, karşılık verme anlamına gelir. Bir görev değildir. Sorumluluk kelimesinin kökenine inin: karşılık veren olmak anlamına gelir.

Sevgi bir yanıttır! Diğeri sizi çağırdığında hazırsınızdır. Diğeri sizi davet ettiğinde gidersiniz. Diğeri sizi çağırmadığında izinsiz giremezsiniz. Diğeri şarkı söylerse siz de karşılığında şarkı söylersiniz. Diğeri size elini verdiği zaman içtenlikle tutarsınız.

Sorumluluk yanıt vermeye açıklık ve hazır olma halidir.

Soyutlama

Her zaman soyut şeyleri sevmek daha basittir. İnsanları sevmektense insanlığı sevmek daha basittir çünkü insanlığı sevmekle hiçbir şeyi riske atmazsınız. Tek bir insan , tüm insanlıktan daha tehlikelidir. İnsanlık bir kelimedir, soyuttur, onu karşılayacak bir gerçeklik yoktur. İnsan bir gerçekliktir ve bir gerçeklikle karşılaştığınızda iyi günler, kötü günler, acı, zevk, mutluluk, iniş ve çıkışlar, iyi ve kötü hisler olacaktır. İnsanlığı sevdiğinizdeyse acı ya da mutluluk yaşamazsınız. Aslında, insanlığı sevmek insanlardan kaçınmanın bir yoludur çünkü insanları sevemiyorsunuzdur. Sadece kendinizi kandırmak için insanlığı sevmeye başlarsınız.

Soyutlamalardan kaçının. Her zaman değil.

| Osho |

Geçmişe baktığım vakit, boşa harcadığım tüm anları,
yaşam hakkındaki bilgisizliğim yüzünden yanılmalarla,
yanılgılarla, önemsiz işlerle yitirdiğim
tüm anları düşündükçe bir kan damlası yüreğimi kaplıyor.
En iyiye ulaşmak için değiştireceğim kendimi.
Tüm umudum bundadır.

Fyodor Mihayloviç Dostoyevski

"Dünyadaki insanlar, dünyanın bir gök taşı çarpması sonucu yok olabileceğine kolay bir şekilde inanabiliyor, ama kapitalizmin yıkılabileceğini akıllarına dahi getirmiyorlar."

Slavoj Žižek

“Eğitimin amacının zihinsel özgürlük olduğu bir dünya isterdim. Gençlerin aklını, onları bütün hayatları boyunca nesnel kanıtların oklarından koruyacak olan bir zırhın içine sokmamalı. Dünyanın açık kalplere ve aydın insanlara ihtiyacı var ve bunu statik sistemlerle elde edemeyiz.”

Bertrand Russell - Eğitim

1-Ucuz araba kullan ama, alabileceğin en güzel evi al.

2-Her zaman ve her ortamda anlatabileceğin üç fıkra öğren.

3-Sevinçlerini sakın erteleme.

4-Eşini çok iyi seç. Çünkü bu seçim mutluluğunun veya bedbahtlığını %90’ını oluşturur.

5-Hergün 30 dakika yürüyüş yap.

6-Her yemekten sonra şükret.

7-Bir arkadaşına sırrını açıklamadan önce iki kere düşün.

8-Maaş çekini imzalayan kişileri asla eleştirme.

9-Kaybedecek şeyi olmayan insanlardan kork.

10-Gözünün önünde hep güzel şeyler bulundur.

11-Çocukların, gelenek sözcüğünü duyduklarında seni hatırlayacak şekilde yaşa.

12-Dinine ait kitabı tam anlamıyla okumak için kendine bir yıl süre tanı.

13-Biri seni kucakladığında ilk bırakan sen olma.

14-Hergün 6 bardak su içmeyi unutma..

15-seni seven insanları koru..

16-Zor da olsa ailenle tatil yapmak için her şeyi dene. Bu tatildeki anılar, hayatındaki en değerli anılardan biri olacak.

17-Kendine yapılmasını istemediğin hiçbirşeyi başkalarına yapma.

18-Başarıya, iç huzura kavuştuğun, sağlıklı olduğun ve sevildiğin zamanı değerlendir.

19-İyi ve başarılı bir evliliğin iki şeye bağlı olduğunu unutma:
a) Doğru insanı bulmak
b) Doğru insan olmak.

20-Ebeveynlerini, eşini ve çocuklarını eleştirmek istediğin zaman dilini ısır.

21-Evliliğini güzelleştirmek için hergün bir şeyler yap.

22-iyilik dolu bir sözü ve iyiliğin etkisini asla küçümseme.

SON SÖZ..
Hayatınızdaki kötü olayları düşünerek vakit kaybetmeyin; Yoksa güzellikleri görmekte gecikebilirsiniz . .

Üzülme!

Üzülüyorsan, kaybedeceğin bir şeyler var demek ki...

Kaybedeceği bir şeyi olanlar çoktan kazanmışlardır.

Eline geçmeyenleri saymakla tüketme nefesini, elindekileri saymaya başla.

Hepsini saysan bile, nefesini saymaya nefesin yetmeyecek demektir.

Bak işte zenginsin.

"Evliliklerin kısa sürede tüketildiği, aşkın yoğun duygusal yanılsamalar olarak yaşandığı, hakkında çok konuşulup gerçek anlamda çok az anlaşıldığı, genelde yanlış yorumlayıp yanlış yaşandığı en önemli duygularımız, sevmek ve aşık olmak. En çok da aşık olmak ve aşka sahip olmak arasında sıkışıp kalıyor ruhlarımız, bu kavramların anlamını bilmeden her gün delice aşkı ararken bulduğumuz an tüketmeye başlıyoruz . Burada çok önemli bir sorun çıkıyor karşımıza: 'Sahip Olmak' sorunu. 'Sahip olmak' ve 'olmak' açılarından bakıldığında sevmenin ikili bir anlamı olduğunu görüyoruz. Sevgiye sahip olunabilir mi? Eğer bu olabilseydi, sevginin maddesel bir biçim alması ve onu alıp saklamanın mümkün olması gerekirdi. Sevgi bir soyutlamadır. Gerçekte var olan ise, sevme eylemidir. Sevmek, yaratıcı bir etkinliktir. Bir insana ya da bir şeye ilgi duymayı, onu tanımak istemeyi, onu anlamayı, doğrulamayı ve onun yanındayken sevinç duyabilmeyi doğurur. Bu ister bir insan, ister bir resim, isterse bir ağaç olsun sevme eyleminin özellikleri hiç değişmez. Sevmek, sevilen insanı ya da nesneyi canlandırmak, onun yaşam duygusunu arttırmak anlamına gelir. Aynı zamanda, kişinin kendisini de canlandıran, yenileyen ve hareketlendiren bir süreçtir.

Eğer sevgi, 'sahip olmak' türünde ele alınacak olursa, kendinin kılmak, denetimi altında tutmak anlamlarına gelecek ve böylece de canlandırmak ve hareketlendirmek yerine, boğucu, engelleyici ve kısırlaştırıcı bir eylem haline dönüşecektir. Çoğu kez aşk olarak belirtilen şey, sevme beceriksizliğini ve sevememeyi gizlemek için kullanılan maskeden başka bir şey değildir. İnsanlar sevmeyi beceremediklerinde en çok aşk maskesini kullanırlar. 'Kıskanıyorum o yüzden böyle giyinmeni istemiyorum, çok aşığım o yüzden bu davranışını onaylamıyorum.' gibi cümlelerle aşk maskesi altında sevgiyi tüketirler. Denetimleri altında sevdikleri insanları boğarak, engelleyerek, sevgiye sonsuza dek sahip olma yanılsamasını yaşarlar.''

Erich Fromm | Sahip Olmak ya da Olmak

DETERMİNİZM

Determinizm, evrenin veya olayların ya da bir bilimsel disiplinin alanına giren tüm nesne ve olayların önceden belirlenmiş olduğu, onla­rın öyle olmalarını zorunlu kılan birtakım yasa veya güçlerin etkisiyle meydana geldikleri­ni ileri süren öğretiye verilen addır. Kısacası, her olayın maddi veya manevi birtakım nedenlerin zorunlu sonucu olduğunu kabul eden felsefi görüştür.

Nedensellik ilke­si determinizmde temel ilke olarak kabul edilmektedir. Çünkü determinizme göre evrende akli bir yapı ve düzen vardır, dolayısıyla belirli nedenlerin veya durumların bilgisine sahip olunduğunda, o nedenlerin veya durumların ortaya çıkartacağı olayların bilgisini elde et­mek mümkündür. Nitekim Spinoza'nın külli determinizm olarak nitelenen determinist an­layışı objektif akılcılığın ulaştığı tam ve kesin determinizm olarak nitelendirilir. Fakat deter­minizmin klasik öğretisini XVIII. yüzyılda Pierre-Simon Laplace ortaya koymuştur. Laplace'a göre, evrenin bugünkü durumu, önceki durumunun bir sonucu ve bundan sonraki du­rumunun ise bir nedenidir.

"Doyacak kadar aşın varsa,
başını sokacak bir damın,
insanoğluna kulluk etmiyorsan,
başkasının sırtında değilse geçimin,
tamam, güneşli günler içindesin." 18 Mayıs 1048 doğumlu Ömer Hayyam.

Bildiğiniz üzre geçtiğimiz günlerde CERN, Higgs Bozonu olabilecek bir atomaltı parçacık keşfettiklerini açıklamıştı.Higgs Bozonu nam-ı diğer Tanrı Parçacığı'nın evrenin oluşumundaki gizemleri açıklayabileceğine inanılıyor.Maddenin kütle kazanması kainatın oluşumundaki en önemli şey belki de ve Higgs Bozonu da inananların "kün"(ol) emri olarak tabir ettiğinin bilimsel yansıması gibi görünüyor.Ne dersiniz?

Bu devir, sıradan insanın en parlak zamanı; duygusuzluğun, bilgisizliğin, tembelliğin, yeteneksizliğin, hazıra konmak isteyen bir kuşağın devridir. Kimse bir şeyin üzerinde durup düşünmüyor. Kendisine bir ülkü edinen çok az. Umutlu birisi çıkıp iki ağaç dikse herkes gülüyor: "Yahu bu ağaç büyüyünceye kadar yaşayacak mısın sen?" Öte yanda iyilik isteyenler, insanlığın bin yıl sonraki geleceğini kendilerine dert ediniyorlar. İnsanları birbirine bağlayan ülkü tümden yitti, kayıplara karıştı. Herkes, yarın sabah çekip gidecekleri bir handaymış gibi yaşıyor. Herkes kendini düşünüyor. kendisi kapabileceği kadar kapsın, geride kalanlar isterse açlıktan, soğuktan ölsün, vız geliyor...

Dostoyevski -- Budala

"Felsefesiz yaşamak, sahip olunan bir çift kapalı gözü açmaya hiç tenezzül etmemektir."[1] bu yüzden kullanın gözlerinizi, göremezseniz; görenlerin söylediklerine inanmak zorunda kalırsınız,

"Felsefeye doğru ilk adım şüphedir."[2] şüphe etmekten korkmayın ve devam edin,

"Felsefe yüksek bir dağ yoludur. Issız bir yoldur ve yukarı çıktıkca daha da ıssızlaşır. Bu yolu her kim izlerse hiç korkmamalı, her şeyi geride bırakmalı ve kış karında güvenle ilerlemelidir. Kısa süre içinde altındaki dünyayı görür; kumsalları, bataklıkları ve gözünün önünden kaybolur, düzgün olmayan noktaları düzelir, yırtıcı sesleri artık kulağına ulaşmaz. Kendisi her zaman saf ve serin dağ havasındadır ve güneşi görür, oysa aşağıdakı herkes gecenin karanlığıyla kuşatılmıştır."[3] unutmayın şüphe etmeden doğru bildiklerinizin yanlışlığına ulaşamazsınız ve gerçekleri göremezsiniz...

[1] Descartes
[2] Denis Diderot
[3] Arthur Schopenhauer

Belki dağlar özlemle Tanrıya yaklaşmak isteyen taşın toprağın göklere uzamışıdır. Ama çok geçmeden yerle göğün birleşemeyeceğini gören dağlar dizi dizi diz çöküp yalvarmaya başlarlar. (Nermi Uygur)













Nermi Uygur kim mi?

-Türkiye’de Felsefe denilince bilinmesi gereken isimlerden

-Filozofların başarıya ulaşması için; Denemeciler gibi düşünüp
çalışmaları gerekir fikrini savundu ve bu nedenle edebiyata yöneldi

-Bu düşüncesiyle Felsefede, denemeci anlayışın öncüsü sayılır

-Türkçe dışında Almanca ve Fransızca eserleri de vardır.

-Çok değil, 7 yıl önce 2005 yılının şubat ayında aramızdan ayrıldı

-Felsefe alanında kendini geliştirmek isteyenlerin kesinlikle daha çok tanıması gereken biri.

"Eğer ülkeme yararlı olacak, diğer ülkeleri mahvedecek bir şey biliyorsam Prens’ime önermem; çünkü ben önce bir insanım, sonra bir Fransız’ım... Ben zorunlu olarak insan doğdum ve tesadüfen Fransız oldum."

Montesquieu

İnsanlık çok ilerledi ; Artık görünmüyor!..

* Robin Sharma

" Bilim ve sanat, bir kuşun iki kanadı gibidir. Bu iki kanadı kullanabilen toplumlar uçar ve özgür olurlar. Uçamayanlar ise tavuk olur.
"Tavuk toplum" önüne atılan bir avuç yemi gagalarken, arkadan yumurtalarının alındığının farkında bile olmaz. "

* Charles Darwin

Ne aradıysam zıddını buldum, doğruyu aradım yanlışı buldum, dostumu aradım düşmanımı buldum, aramayı bıraktığımda ise doğruların ve yanlışların ötesinde renklerin zıtlığında resmin bütününü gördüm. Ne doğru vardı, ne yanlış, ne kötü vardı, ne iyi, her şey olması gerektiği gibi. Her şey olduğu gibi!

* Virgina Woolf

Büyük Kıtlık (İrlandaca:An Gorta Mór ya da An Drochshaol) yaygın olarak kullanılan ismiyle İrlanda Patates Kıtlığı, İrlanda'da 1845 yılında başlayan 1849 yılında son bulan, yaklaşık bir milyon kişinin ölümü ve hastalanması, bir milyondan fazla kişinin de göç etmesiyle sonuçlanan büyük kıtlık.

Kıtlığa o yıl patateslere bulaşan bir hastalık sebep olmuştur. Yalnızca tarladaki değil ambarlardaki patateslerin de çürümesi sonucu 5 yıl sürecek bir açlık felaketi ile sonuçlanmıştır.

Osmanlı Yardımı
Adadaki İngiliz ablukası sonucu kötüleşen kıtlık için dönemin Osmanlı Padişahı I. Abdülmecit'nin erzak dolu gemiler gönderek İrlanda halkına yardım ettiği savunulur.

Gemilerin Drogheda limanına yanaştığı kabul edilir.Türkiye'yi ziyaret eden ilk İrlanda cumhurbaşkanı olan Mary McAleese, Türkiye ziyareti sırasında bu olayı doğrulamıştır . Ayrıca Osmanlı arşivlerinde konu ile ilgili belgeler bulunmaktadır.

Kesin olan, doğru ve yanlışın ne olduğunu bilmeyen çocukların ileride zorluk çekecekleri.Çocukların bazen anne - babalarının istedikleri gibi davranmamaları, onların potansiyel birer suçlu olduklarını göstermez. Çünkü her çocuk bir değer sisteminin içinde büyümeli ve yetişkinlerin olaylara yaklaşım biçimlerinden kendi tecrübelerini edinmeli. Genelde yalan söyleyerek karşılarındaki insanın düşünce dünyasına girmeye çalışırlar ve ne yazık ki küçük çocuklar tüm insanların kendileri gibi düşündüklerini sanırlar.Yaklaşık 4 yaşından sonra diğer insanlardan farklı düşünceler geliştirirler.Uzmanlara göre; bilinç bu yaşta oluşmaya başlıyor. Bundan dolayı çocukların ilk yalanlarının bu ?roller oyunu?nun dönemine denk gelmesi bir tesadüf değil. Bu dönemde sadece başkalarının düşüncelerini benimsemekle kalmayıp aynı zamanda onların kişiliğine de bürünmeye çalışıyorlar. Baba - anne - çocuk dünyasında günlük olarak yaşananları daha sonra oyuncak ayılar, bebekler veya komşunun köpeği ile tekrar canlandırıyor ve bu yaşta uçsuz bucaksız bir hayal dünyasına sahip oluyorlar.Çocukların ilk yıllarında sürekli onları eleştiren, zorla onları değiştirmeye çalışan ve onlara manevi değerler öğreten ebeveynlere ihtiyaçları yok. Çünkü istenilen sosyal düşünce ve davranış biçimini özümseyebilmek için kendilerini güvende hissetmeleri gerekir. Oldukları gibi sevildiklerini ve anlaşıldıklarını bilmeliler.Sürekli doğru olmayan davranışlarda bulunduğunu hisseden çocuk zamanla içine kapanır ve bir süre sonra artık erişilemez hale gelir. Bu, çocuğunuzun her şeyi yapmasına izin vereceğiniz ve üstüne bir de doğru olmayan davranışları için onu ödüllendireceğiniz anlamına gelmiyor.Hemen tepki göstermeyinEbevenyler çocuklarına, yanlış bir şey yaptıklarında mutlaka uygun bir dille söylemeliler. Ancak yolunda gitmeyen şeyler için büyük hayalkırıklıkları yaşamak için henüz erken. Anne - babaların, çocuklarının davranışlarının bir suç değil de, bir gelişme safhası olduğunu bilmeleri onları rahatlatır. Her çocuk doğru davranmak ister. Hiçbir şey onun için anne - babası tarafından kabul görmek kadar önemli değildir. Tüm davranışlarını onları mutlu etmeye ve takdir almaya odaklar. Tabii buna karşılık onların hoşuna gitmeyecek her türlü eylemi de sakınır. Elbette bunların terbiyeli olmakla hiç ilgisi yok. Çünkü bu yaştaki çocukların davranışlarında henüz bir anlam mevcut değildir. Sitemizin ayrıcalıklarından yararlanabilmek ve linkleri görebilmek için üye olmalısınız Kayıt OL or Giriş yap döneminin onlara getirdikleri çerçevesinde hareket ederler. Dünyaya karşı sınırsız bir merak içinde, elleri ile onu tanımak, ağızları ile onu kavramak isterler. İstenmeyen bir davranışın sonucunda gelen bir şaplağa veya başka bir cezaya karşı çocukta, davranışları ile annesinin elini bağdaştıran bir korku gelişir. Sonuç olarak, çocuk istenildiği gibi davranır! Ama onu anlayışla karşıladığınızı ve davranışını anladığınızı bu şekilde öğretemezsiniz.Sizi örnek alırlarİlk etapta anne - babanın oluşturduğu örnek, çocukların duygu ve düşüncelerini geliştiriyor. Otobüste giderken engelli bir kadının bindiğini görüp sizden yer istemediği halde yerinizden kalkıyorsanız, kişiliğinizi ortaya koymuş olursunuz. Bu davranış çocuğunuzun ileride yaşam biçimini belirlemesinde yardımcı olur. Elbette onun örnek alacağı tek insan siz değilsiniz, ama ilk yıllarında en önemli kişi siz olacaksınız. Düşünceleriniz ve davranışlarınız çocuğunuz tarafından özümsenir ve onda gelişir. Burada önemli olan ne kadar mükemmel olduğunuz değil, çocuğunuzun sizi gördüğü dünyada ne kadar dürüst ve tutarlı olduğunuzdur. İşte bu da onun görüp daha sonra benimseyeceği temel davranış biçimidir.En iyi kriter sizsiziniz İlk yıllarda, düşündükleriniz ve hissettikleriniz çocuklarınız için yol gösterici olacaktır. Çocukların çok hassas antenlere sahip olduklarını unutmayın: Söylediklerinizle, demek istedikleriniz uyuşmadığında bunu kolayca anlayabilirler.Çocuğunuzu toz pembe bir gözlükle görmeye çalışın. Onun güzel yanlarına odaklanın, yolunda gitmeyen davranışlarını görmemeye çalışın. Sık sık ona, onu olduğu gibi sevdiğinizi ve kabul ettiğinizi gösterin. Manevi değerlerin temelini oluşturmak için, ona ilk yaşam yıllarında anlayış ve Sitemizin ayrıcalıklarından yararlanabilmek ve linkleri görebilmek için üye olmalısınız Kayıt OL or Giriş yap gösterin ve onu sınırsız sevin.Ona yetişkinlerin değerler sistemine alışabilmesi için zaman tanıyın. Çocuğunuzu sevdiğiniz ve dikkate aldığınız takdirde sizin davranışınızı örnek alacaktır. Onu döverek veya başka türlü cezalar uygulayarak ancak tam tersini elde edebilirsiniz.Önemli olan, manevi değerleri günlük yaşamınızda uygulamanız. Bir çocuk, ailesinde kimsenin diğerinin sözünü bölmediğini ve yanlış davranışların alay konusu olmayacağını görürse bu yaklaşımı benimser.Büyüdükçe çocuklar arkadaşlarından ve televizyondan da etkilenmeye başlar. Öğrendiği bazı davranış şekilleri sizin vermek istediklerinizle örtüşmeyecektir. Bundan dolayı bu tarz faktörlerin etkilerini azaltmaya çalışın

BATI ORTAÇAĞI

(…..)

Tek bir ortaçağ yok, ortaçağlar var. Toplumlar eşit ve benzeri süreçlerden geçmemiştir. Toplumları geniş şemalar halinde ele alan homojen zaman çizelgeleri sosyal ve ekonomik tarihin en önemli noktalarını gözden kaçıracaktır. VIlI. yüzyılda İslâmın yükselişe geçtiği dönemlerde Latin Batı’da bir bozgunun devir teslimi yapılıyordu. Germanik barbar halkların tozu dumana kattığı ortamda Roma’nın yıpranmış doğal haritasını yenisiyle değiştirmek asırlar sürecekti.

Ortaçağların yalnızca ruhani iktidarların ve dünyevi otoritelerin gölgesi altında geçtiğini düşünmeyelim. Toprağa bağlı geleneksel kasaba yaşamında mutlak bir denetimin olmayacağı açıktır. Evrensel amaçlar peşinde koşan Kilise ile bağımsız orta sınıfların keskin mücadelesi siyasi tarih açısından incelenmeye değerdir. Örfi hukukun çatısı altında meşruiyet, laik siyaset ve parlamento gibi kavramlar yavaş yavaş belirginlik kazanıyordu. Feodal yapı ve kurumların ‘geri ve durağan’ gibi sıfatlarla geçiştirilmesi Batı toplumlarının önemli bir aşamasını gözden kaçırmamız demektir.

Ortaçağ, antikçağların güçlü bir yorumcusu ve modern bilimlerin kurucusudur. Modern bilim ve felsefenin kökenleri XV. ve XVI. yüzyıl İtalyan Rönesansı ile anılmaya değer olsa da, “yeniden doğuş” XII. ve XIII. yüzyıllarda Paris, Oxford, Cambridge, Bologna, Padua gibi şehir merkezlerinde lonca halinde teşkilatlanan üniversitelerde gerçekleşti. İslam bilginleri Kahire, Bağdat, Şam, Endülüs okullarında teoloji, metafizik, mantık, tıp, astronomi, cebir, geometri, gramer dersleri veriyordu. Toledo’daki çeviriler sayesinde farklı diller ve kültürler kaynaşmıştı. Hem Hıristiyan Batı’da, hem İslam Doğusunda birbirinden son derece farklı mezhep, akım ve düşünce sistemleri içiçe örülüyordu. Yahudi, Hıristiyan ve İslam dinlerı ilk defa uygarlığın gerçek bir taşıyıcısı ve aktarıcısı rolüne bürünmüştü.

(….)

Taşkın Takış

O çağı yaşayan İtalyanlar’ın Trecento ve Quattrocento (Bin üç yüzlü ve bin dört yüzlü yıllar) olarak adlandırdıkları değişim ve dönüşüm dönemi, XIX. yüzyılın mistik Fransız tarihçisi Jules Michelet’nin kalemiyle Rönesans olarak vaftiz edilecektir. Ölümü içselleştirme çabası içinde her yerde ölüm ve yeniden doğum gören Michelet, devasa eseri Fransa Tarihi’nin VII. cildine La Renaissance başlığını uygun görmüştür. O zamana kadar duyulmadık bu adlandırma, Michelet’nin açısından ölmüş bir dönemin canlanmasını ifade etmektedir. O çağı yaşayanlar da bunu aynen böyle hissetmişlerdir. Nitekim o çağın insanlarından biri, Rönesans döneminin bir İtalyan rahibi, kendi çağıyla Antikite arasında yer alan dönemi bir ara dönem, hatta olmaması gereken bir dönem olarak görerek, ona Medio Evo (Ortaçağ) adını vermiş, böylece onu ötekileştirmiştir.

Mehmet Ali Kılıçbay

Yedi bilgenin sözlerinden

yedi bilgenin sözlerinden6
lindos'lu7 kleobulos diyor ki : ölçü en iyi şey.babayı saymak gerek.dinlemeyi sevmeli.gevezeli değil.turdaşlara en iyiyi öğütleri vermeli.hazza hükmetmeli.zorla hiç bir şey yapmamalı.çocukları eğitmeli.halka karşı olana düşman gözü ile bakmalı.kişi dengi ile evlenmeli;daha yükseği efendi olur,akraban değil.
atina-lı solon diyor ki : hiç bir şeyde aşırı olma.keder doğuran haz-dan kaç.çabuk dost edinme,edindiklerini de çabuk gözünden düşürme.hükmedilmeyi öğrenerek hükmetmeyi bileceksin.yurtdaşlara en hoşa gideni değil en iyiyi sağlık ver.görünmeyenleri görünenlerden çıkar.
ısparta-lı khilon diyor ki : kendini bil8.dostların ziyafetlerine yavaş git,felaketlerine koşa koşa.düğünleri sade yap.ölmüşleri bahtlı diye öv.kendinden yaşlıyı say.tutkuya hakim ol.yasalara uy.haksızlığa uğrarsan barış.hakarete uğrarsan öç al.
milet-li tales diyor ki : kefaletin yoldaşı felaket.kötü yoldan zengin olma.babadan kötü şeyi kapma.ana babana ne gibi yardımlarda bulunmuşsan ihtiyarladığında kendin de öylelerini bekle.işsiz-güçsüzlük üzücü bir şeydir.kendine hakim olmama zararlı bir şeydir.acımaktan çok kıskanıl.ölçülü ol.
lesbos-lu pittakos diyor ki : soylu olmak güçtür.uygun zamanı kolla.yapmak istediğini söyleme ; başaramaz isen gülerler.başkasında hoş görmediğini kendin yapma9.bahtsızları ayıplama;çünkü tanrıların öfkesine uğramışlardır.karaya güvenilir,denize güvenilmez.kazanç doymak-bilmez.sana uyanı kazan10.af öç almadan daha güçlüdür11.
priene-li bias diyor ki : insanların çoğu kötüdür.işe yavaş giriş,başladığına da sıkı sıkı sarıl.yanılmamak için çabuk konuşmaktan nefret et;ardından pişmanlık gelir.yaptığını düşün.çok dinle,yerinde konuş.ikna ederek al,zorlayarak değil.iyi bir şey yapmışsan tanrılardan bil,kendinden değil.
korinthos-lu periandros diyor ki : bütünü düşün.dinginlik güzel bir şeydir13.atılganlık aldatıcı şeydir.kazanç çirkin bir şey.bahtlılıkla ölçülü ol,bahtsızlıkla düşünceli.ana-baba layık olduğunu göster.dostlarına karşı bahtlılıklarında nasılsan bahtsızlıklarında da öyle kal.yasaların eski,yemeğin taze olsun14.
(fragmente der vorsokratiker I 10)
6-yedi bilgeler arasında solon,daha sonra lesbos halkının güdücüsü pittakos,politika adamı bias,korinthos hükümdarı periandros gibi büyük devlet adamlarının da bulunması dikkate değer;bu sağlam eski devirde kendini topluluğun hizmetine verme ''bilge kişinin'' ilk hedefidir.
7-rhodos adasındaki bir kentin adı.
8-bu söz delphoi-daki apollon tapınağının gireğinde yazılı bulunuyordu;platon-un söylediği üzere anlamı şuydu : '' sadece bir insan olduğunu bil ''.
9-her ethik-in temeli.
10-anlamı : sana varlığına uygun olanı elde etmeye çalış.
11-bir kimseyi affeden onun üstüne yükselir ; ondan öç alan onun seviyesine iner.
13-bu içginlik klasik hellen sanatının eserlerinde bulunuyor.
14-yarı alaylı söylenmiş.

Antik Dönem Eski Yunanistan

Yunanlılar kendilerini «sitelerde yaşayan insanlar» olarak betimlerler ve Aristoteles, insanı «politik bir hayvan» olarak tanımlayarak bir tarihi özelliği genelleştirir. Site veya polis, aslında çok özel bir devlet biçimidir. Site, her şeyden önce onu oluşturan yurttaşların topluluğudur, kültlerle birbirine kenetlenmiş, kendine özgü yasalarla yönetilen ve topraklarında (Sparta 8 400 km Atina 2 650 km Korintos 880 km ve bazen daha az) egemen bir topluluktur. Tarım alanlarıyla (hora) şehir merkezleri (astı) arasında sıkı bağlar söz konusudur.

Bu arada, Tesalya ve Makedonya gibi Kuzey bölgelerinde, Batı’daki (Lokris, Etolia, Akarnania) ve Peloponnesos’taki dağlarda çok eski ekonomi ve toplum biçimleri uzun süre dayanır. Ama etno-devletin (feodal yapıya çok yakın olan bu topluluk biçimine bu ad verilmiştir) tarihte, Helenistik çağdan önce önemli bir rolü olmamıştır ve V. yy’da yaşayan «ekmek yiyen» Yunanlılar, «palamut yiyen» bu halkları yarı barbar kabul etmişlerdir.

En eski polis, ortak bir kaleden yararlanabilecek biçimde bir birlerine yakın köyler topluluğunun birleşmesinden (sinokismos) doğar. Topluluğun yapılanma süreci içine din olgusu girer: 900-800 arasında Yunanistan’ın gelecekteki büyük din merkezlerine bağış ve armağanlar yağmaya başlar: Samos, Perahora, Argos (Hera’ya adanmış), Eğriboz’da Eretria, Etolia’da Termon, Delos, Delfoi (Apollon’a adanmış), ayrıca Olimpos ve Dodone (Zeus’a adanmış) en eski ibadet yerleridir. Bu ortak kültlerin gelişmesini topluluk düşüncesinin geliştiğine en iyi kanıtıdır.

Yunan geleneğinde sitelerin normal işlerliğinin başlangıcı olarak ilk Olimpiyat Oyunları’nın tarihi (776) verilir. Ne kadar ilkel olurlarsa olsunlar, çekirdek olarak site işlevlerini içlerinde barındıran bu devletler, VIII. yy’ın ilk yarısında örgütlenmiştir.

Aynı dönemde, Yunanlıların Fenikelilerden öğrendikleri alfabe yazısı, sitedeki “bellek işlevleri”ni kökten değiştirir. Yazı devletin oluşumuyla birlikte giderek bu oluşumu kolaylaştırır, kurumların gelişmesini sağlar. Elimizdeki en eski buyruk metinlerinden biri (VII. yy’dan kalma) Girit’te Dreros’ta bulunmuştur; bu metinde daha o tarihte «site karar verdi» ibaresi yer almaktadır. Tarihin daha da belirgin kıldığı, çeşitli durumların ötesinde Yunan sitesi, başlangıçtan itibaren kendine özgü özelliklere sahiptir: siyaset faktörünün önemi, yurttaşlar arasında sorumluluğun paylaşılması, devletin yasama ve yürütme mercilerinde az çok eşit konum, yani sitenin görev ve onur mevkilerine geçişte eşitlik.

Axis 2000

‘’Akıl sana ait değilse, ruhun özgür kalmaz.’’

Zata

Kral Dionysios, Platon'a, İran işi, uzun, damalı ve kokulu bir elbisehediye etmiş. Platon: Ben erkeğim; kadın elbisesi giymek istemem, diyerek almamış; ama Aristippos almış ve demiş ki: İnsan ne giyerse giysin, erkekse yine de erkektir... Yine Dionysios Aristippos'un yüzüne tükürmüş: Aristippos aldırmamış. Dostları bu küçüklüğünü yüzüne vurduğu zaman, onlara: Ne olur? demiş, balıkçılar da ufacık bir balık tutmak için tepeden tırnağa deniz suyu ile ıslanmaya pekala katlanıyorlar.

Diogenes lahanalarını yıkarken, yanından geçen Aristippos'a: «Lahana ile yaşamasını bilseydin, bir zalime dalkavukluk etmezdin» demiş, o da ona: «İnsanlar arasında yaşamayı bilseydin, böyle lahana yıkamazdın, diye cevap vermiş. Bakın akıl ayrı ayrı görüşleri insana nasıl kabul ettiriyor. İki kulplu bir çömlek, ister sağından tut, ister solundan.

Montaigne - Denemeler ( Hazlar ) - Image: Raphael

‘’Yaşadıklarının sıradanlaşmasına izin verme, doyumsuzlaşırsın.’’ Zata

"İyi ol, iyi ol;
cesur ol, cesur ol,
Saf ol, saf ol;
toprak kadar alçakgönüllü ol,
Ve güneş ışığı kadar parlak ol!”

Dua, Guaymi Kabilesi

''Herkesi sev, azına güven, haksızlık etme hiç kimseye
kaba güçle değil zekânla çık düşmanın karşısına
kendininmiş gibi savun dostunun hayatını
gevezeliğin için değil, suskunluğun için kızsınlar sana...''

W. Shakespeare

İyinin ve kötünün yaratıcısı olmak isteyen;
sahiden, önce bir yok edici olmalıdır
ve değerleri paramparça etmelidir.

(Nietzsche)


Eğer oy hakkı bir şeyleri değiştirebilecek olsaydı,
o hak da verilmezdi.

Voltaire'in sözünü tersine çevirerek diyorum ki,
eğer Tanrı gerçekten varsa, onu yok etmek gerekir.

En başta, ilâhiyatın ilâhî zorbalığına,
Tanrı'nın hayaline başkaldırmak gerekir.
Gökyüzünde bir efendimiz bulunduğu sürece
yeryüzünde kölelikten kurtulamayız.

Olumlular, olumlu kaldıkça, ben olumsuzum.
Yok etme tutkusu aynı zamanda yaratıcı bir tutkudur.

Devler devliklerini ancak suç işleyerek sürdürebilir,
zayıflar ise devlerin gözünde
"zayıflıkları ölçüsünde" erdemli kabul edilirler.

(Mikhail Bakunin)


"….’en büyük sayı’ saçmalığı,
en son biçimidir tarihin.
(...)
Demokrasi;
efendi ve köle'lerin
kan kardeşliği'dir.."

(İyi'nin ve Kötü'nün Ötesinde - Friedrich Nietzsche)

''Televizyon gerçek değildir! Televizyon lanet olası bir lunaparktır. Televizyon bir sirktir, karnavaldır, gezici akrobatlar takımıdır, masalcılardır, dansçılardır, şarkıcılardır, hokkabazlardır, aslan terbiyecileridir ve futbolculardır.Biz eğlence dünyasındayız. Ama sizler, sabahtan akşama kadar, her yaştan, her renkten, her dinden insan başına oturuyorsunuz. Bildiğiniz tek şey bizleriz. Burada döndürdüğümüz ilizyonlara inanmaya başladınız ve televizyondakilerin gerçek kendi hayatlarınızın ise hayali olduğunu düşünmeye başladınız.

Televizyon ne derse onu yapıyorsunuz. Onun gösterdiği gibi giyiniyorsunuz. Onun gösterdiklerini yiyorsunuz. Çocuklarınızı onun dediği gibi yetiştiriyorsunuz!... hatta onun dediği gibi düşünüyorsunuz.

Perdenin arkasındaki adamların istediği en son şey, bilinçlenmiş ve düşünme yetisine sahip bir toplum. Bu yüzden ki düzmece bir yaşam, sürekli olarak din, medya ve eğitim yoluyla bizlere sunuluyor. İlginizi dağıtmak ve sizi her şeyden habersiz bırakmak istiyorlar. Ve gerçekten de bu işi iyi yapıyorlar.''

Zeitgeist.

İnteresting

İÇİMİZDE HANGİSİNİ BESLİYORUZ ?

İçimizde hem kötülük hem de iyilik yapma istidatı var. Peki biz hangisini daha çok besliyoruz?
Yaşli Kizilderili Reisi kulübesinin önünde torunuyla oturmuş, az ötede birbiriyle boguşup duran iki köpeği izliyorlardı.Köpeklerden biri beyaz, biri siyahtı ve oniki yaşindaki çocuk kendini bildi bileli o köpekler dedesinin kulübesi önünde boğuşup duruyorlardı. Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu, yanından ayırmadığı, iki iri köpekti bunlar.

Çocuk, kulübeyi korumak için biri yeterli görünürken niye ötekinin de oldugunu, hem niye renklerinin illa da siyah ve beyaz oldugunu anlamak istiyordu artık. O merakla sordu dedesine. Yaşli reis, bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı.

`Onlar,` dedi, `benim için iki simgedir evlat.`

`Neyin simgesi?` diye sordu çocuk.

`Iyilik ile kötülügün simgesi. Aynen su gördügün köpekler gibi, iyilik ve kötülük içimizde sürekli mücadele eder durur. Onları seyrettikçe ben hep bunu düsünürüm. Onun için yanımda tutarım onları.`



Çocuk, sözün burasinda, mücadele varsa, kazanani da olmali diye düsündü ve her çocuga has bitmeyen sorulara bir yenisini ekledi:

`Peki, sence hangisi kazanır bu mücadeleyi?`

Bilge reis, derin bir gülümsemeyle baktı torununa:

Hangisi mi evlat? Tabiki ben hangisini daha iyi beslersem!

Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu. Farkında mısınız bilmem.
Yaşam budur zaten.
Anlar, sadece anlar.
Siz de anı yaşayın.

Jorge Luis Borges

İlk ve öncelikli şey kendine karşı SEVECEN olmaktır.

Katı OLma; yumuşak OL. Kendine özen göster.

Kendini affetmeyi öğren. Yeniden ve yeniden ve yeniden ve yeniden …

yetmiş yedi kere , yediyüz yetmiş yedi kere..

KENDiNi AFFETMEYi öğren. Sert OLma kendine karşı, affedici OL.

KENDİNE SEVGİ İLE YAKLAŞ. KENDİNİN EN İYİ DOSTU OL

OSHO

Nar

Bir zamanlar, bir narın tam ortasında yaşardım. Bir nar tanesinin içindeki çekirdek dedi ki: “Birgün ağaç olacağım ve rüzgar dallarımda şarkı söyleyecek, gün ışığı yapraklarımda dans edecek, mevsimler boyu güçlü ve güzel kalacağım”.

Ardından başka bir tanesi konuştu: “Senin kadar gençken, ben de öyle sanırdım. Ama artık boyumun ölçüsünü aldım, gördüm ki umutlar boşuna.”

Bir üçüncüsü dile geldi: “Bence içimizde öyle parlak gelecek vaad eden hiç bir şey yok.”

Dördüncüsü dedi ki: “Ama daha güzel bir gelecek yoksa hayat manasız bir şaka olur.”

Sonra beşinci: “Ne olacağımızı tartışmanın ne manası var? Ne olduğumuzu bilmiyoruz ki.”

Cevap altıncıdan geldi: “Ne olursak olalım, var olmaya devam edeceğiz.”

Yedinci konuştu: “Ne olacağımızı çok açık görebiliyorum. Ama sözlere dökemiyorum.”

Ardından sekizinci konuştu, sonra dokuzuncu, sonra onuncu, derken hepsi birden- sonra gürültüden hiç bir şey duyulmaz oldu.

İşte o gün bir ayvanın ortasına taşındım, orada çok az çekirdek vardı, hem de suskundu hepsi.

Nar-Halil Cibran

''Mutluluk öğretmeni Epikuros, insan gereksinimlerini doğru ve güzel bir biçimde üç sınıfa ayırdı. Birinciler doğal ve zorunlu olanlardır: Bunlar, karşılanmadıklarında acı çekmeye neden olurlar. O halde bu sınıfa salt victus et amictus (beslenme ve giyinme) girer. Bu gereksinimleri karşılamak kolaydır. İkinciler ise doğal ama zorunlu olmayanlardır: Bu da cinsel doyum gereksinimidir; bu gereksinimi doyurmak daha zordur. Üçüncüler, ne doğal ne de zorunlu olanlardır: Bunlar lüks, zenginlik, şatafat ve gösteriş gereksinimleridir; sonsuzdurlar ve karşılanmaları çok zordur.''

Arthur Schopenhauer - Çıkar İlişkileri

“Bir emekçi dünyanın herhangi bir yerinde çıplak yumruklarını bir tankın önünde havaya kaldırıp köle olmadığını haykırdığında kayıtsız kalırsak biz neyiz o zaman?”

Andre Breton

"Sıradan insan hayatının mutluluğunu kendi dışındaki şeylere, mala mülke, şana şöhrete, kadın ve çocuklara, dostlara, cemiyete ve benzerine bağlar, dolayısıyla bunları kaybettiği, yahut hayal kırıklığına uğratıcı bulduğu zaman, mutluluğunun temeli çöker." Buna karşılık bir "deha" için "kendisiyle, kendi düşünceleri ve eserleriyle fasılasız inkıtasız meşguliyet böyle bir insan için acil bir zorunluluk konusudur; yalnızlık hoş, serbest zaman en yüksek iyi ve sair her şey lüzumsuz, hayır hatta bir yüktür... Çekim merkezinin tamamen kendisinde olduğunu söyleyebileceğimiz tek insan tipi budur..."

Okumak, Yazmak ve Yaşamak Üzerine
Arthur Schopenhauer

3. Dalga Deneyi

Milgram Deneyi’yle benzer özellikler taşıyan bu deney, California, Palo Alto’da bulunan Cubberley Lisesi’nde, tarih dersi kapsamında gerçekleştirilmiştir. “Nazi Almanyası” konusu kapsamında gerçekleştirilen uygulamanın amacı demokratik toplumların dahi faşizme meyilli olduklarını anlatmayı amaçlamış, ve aslında deneyin sahibi, tarih öğretmeni Ron Jones bir bakıma bunu kanıtlamıştır da.

Jones ilk gün bir kaç basit kural getirmiştir: Ders zili çalmasıyla birlikte öğrenciler 30 saniyede yerlerini alacak, söz almadan ve ayağa kalkmadan konuşmayacak, söz alırsa söyleyecekleri üç beş kelimeyi geçmeyecek ve her cümlelerinin sonunu “Bay Jones” diye bitireceklerdir.

İkinci gün Jones mevcut sınıfın özel olduğunu belirtmiş, diğerlerinden ayırmış ve disiplinin sağlanmasından sorumlu kılmıştır. Onlara “Üçüncü Dalga” adını veren Jones, bir okyanusun en güçlü dalgasının üçüncü dalga olduğu gibi sahte bir efsane uydurarak ismi anlamlandırmıştır. Bu gruba Nazi selamını öğreten Jones, bu grup öğrencilerinin sadece sınıfta değil, dışarıda dahi birbirlerini bu şekilde selamlamalarını emretmiştir.

Öğrenciler bu kurala istisnasız uymuşlardır.

Tarih öğretmeni Jones’un talimatıyla üçüncü günden itibaren “Üçüncü Dalga” üyeleri birbirlerini nazi selamı ile selamlamaya başlamışlardır.

Üçüncü gün Jones deneyin kapsamını büyüterek okula yaymıştır. Gün başında 30 öğrencilik sınıf, 13 katılımcıyla beraber 43′e yükselmiştir. Öğrencilerin hepsi derslerine hevesle sarılmaya başlamış, katılımlarında artış olmuştur. Ron Jones’un konuyla ilgili kendisinin kaleme almış olduğu makalede belirttiğine göre, kimi öğrenciler “İlk defa adam akıllı bir şeyler öğrendiklerini” beyan etmişler ve hatta “Bay Jones, niçin diğer konuları da bize böyle öğretmiyorsunuz?” şeklinde sitem etmişlerdir .

Kendilerine bir üye kartı düzenleyen öğrenciler, bir de logo tasarlayarak kurumsallaşmışlardır ve grup üyesi olmayan öğrencileri sınıfa sokmamışlardır. Yeni üye bulma koşul ve kurallarının da belirlendiği üçüncü günün sonunda toplam katılımcı sayısı 200′ü bulmuştur. Gün içerisinde bazı grup üyeleri diğer grup üyelerini kurallara uymadıkları gerekçesiyle jurnallemeye başlamışlardır.

Dördüncü gün Jones, öğrencilerin projeye haddinden fazla dahil olduklarını, disiplin kurallarına görülmemiş bir liyakatle bağlandıklarını farkedince, olayların kontrolden çıkacağını sezerek deneyi durdurmuştur ancak bunu yaparken, bu hareketin ulusal bir hareket olduğunu, ertesi gün, yani cuma günü başbakanlıktan bir açıklama yapılacağını belirterek yapmıştır. Ertesi gün vaat ettiği gibi sınıfa bir televizyon getiren Jones, bir kaç dakika karıncalı ekran izlettikten sonra gerçeği açıklamış, bunun Nazi Rejimi dersi kapsamında faşizmi anlatmak için yaptığını belirtmiş, hemen ardından bir Nazi belgeseli izleterek amacını doğrulamıştır.

Çocukların olayı velilerine söylemesinden sonra gerçekleşenler ilginçtir: Bir haham (konu Nazi Almanyası olduğunda yahudi olan ABD vatandaşları daha hassastırlar) velilerin kaygılarını iletmek için Jones’u aramışlardır.

Jones amacını anlattıktan sonra haham velilerin kaygılarını giderme sözü vermiş hatta deneyin bir parçası olmuştur.

En nihayetinde deney sonlanmış ve deneyin okul yönetimince duyulmasından sonra Jones çalıştığı okuldan kovulmuştur ama kovulma gerekçesinin bu deney olduğu resmi olarak belirtilmemiştir.

Ron Jones’un Üçüncü Dalga deneyi, 2008 yılında Alman yapımı “Die Welle” adlı filmde işlenerek beyaz perdeye aktarılmıştır.

“Unutmam” demiştin. “Bi başkası mı? Hayır, öyle bir şey asla olmayacak” demiştin. “Nasıl seviyorum var ya, bi’ bilsen” demiştin. O dediğinden sonra ne dediğini hatırlıyor musun? Bağırmıştın. Etraftakiler görür de gülerler diye utanmıştık. Sonra o anki halimize gülmüştük. Sevgililer beraber sevişebilir, öpüşülebilir, konuşulabilir ama orda beraber utanılabileceğini de anlamıştım. Durmadan seviniyordum. Seni dinlemediğimi zannettiğinde elimi tutmuştun. Ertesi gün çok uyuduğumda kızmıştın. Çok sinirlenmiştin. Öpmüştüm. Öpmüştün. Ne güzeldi. O şarkıyı acaba hiç duyuyor musun? “Seviyorum” demiştin. “Bu sefer farklı, hem de çok farklı” demiştin. “Bitmeyecek ki” demiştin. “Yapamam ki” demiştin. “Unutamam ki” demiştin. Konuşuyordun, anlatıyordun, hep söylüyordun. Sana inanıyordum be, valla sana inanıyordum. Başkalarının bizi kıskanmasına neden oluyordun. Hoşuna gidiyordu. Devam ediyordun ve durmuyordun. Sevmediğim şeyleri bana sevdirmeye çalışıyordun, bamya gibi. Sonra, bitiyordu. Nedensiz bitiş olur mu? “Bak oluyormuş” diyordum. Gidiyordun. “Başka bir yere gitmem ben” dediğin gün gitmiştin. “Döner” demiştim. Onlar bana “Dönmez” demişlerdi. “Görürsünüz” diyerek bardağı kırmıştım. İki hafta sonra; “Dönmüyor bak” demiştim. Kıştı. Senden o gece nefret etmiştim. Hem nefret ettiğim hem sevdiğim biri vardı ve ikisi de aynı kişiydi. Nasıl oluyordu? Sonra dışardayken “Biliyor musun beni unutmuş” demiştim. Üzülememiştim. Hatta gülmüştüm. Artık üzülemiyordum. Birine; “Unuttum” demiştin, duymuştum. Bitsin istemiştim. Hiç hatırlamamak istemiştim. Kolay zannetmiştim. Çünkü insan unutunca değil hatırlamayınca bitiriyordu. İnsan sence birini ne kadar zamanda unutabilir? Sen düşünmüyordun. Mesela ben, düşünmemek için müzik dinlemiyordum. İşlerin ters gittiğini anlamıştım ama çaktırmayacaktım. Hayatım değişiyordu, sen değişiyordun. Çünkü sen “bırakmam ki” demiştin. Çünkü sen öyle konuşuyordun ki, sağır olsam bile dediklerine inanırdım. Şarkı çalıyordu. Tekrarlayıp duruyordun, “sakın” diyordun; “Sakın öyle düşünme çünkü öyle bir şey olmayacak”. Sonra ekliyordun, “izin vermeyeceğim.” diyordun. Ne güzel konuşuyordun, ne güzel dinliyordum, ne güzel anlatıyordun. Ne güzel yalan söylüyordun. Masallarda hiç kahramanlar terk eder mi? Bir yalan insanın hayatını ne kadar çok değiştirebilir ki? “İnsan yaşayarak öğrenir” demiştin. “İnsan yaşayarak büyür” demiştim. Büyümek istemiştin. “Yoruldum” demiştim. İlk “Seni anlıyorum” demiştin. Sonra da; “Gerçekten anladım” diye eklemiştin. Derken ertesi gün “Bana böyle kötü şeylerden bahsetme” demiştin. Ama bak, hala anlamıyorsun; ben kötü şeyleri unutamıyorum ki.

serbay çolakoğlu

SEVGİ ÖZGÜRLÜKTÜR

Asla yanlış bir şeyi sevme çünkü o, seni dönüştürecektir. Hiçbir şey sevgi kadar dönüştürücü değildir. Seni yükseltecek, yüksek seviyelere çıkaracak şeyi sev. Kendinin ötesindeki bir şeyi sev. Dinin tüm gayreti budur: Sana Tanrı gibi bir sevgi objesi verir, böylece düşmene olanak kalmaz. Kişi yükselmelidir. Bir tür 'ben,' 'ben-o' olarak var olur. Diğer tür 'ben,' 'ben-sen' olarak var olur. Bir kişiyi sevdiğinde diğer tür bir 'ben' sende ortaya çıkar: 'ben-sen.' Birisini seversin, o kişi olursun. İyi ama ya öz sevgi? 'O' yoktur ve 'sen' yoktur. 'Ben' kaybolur. Çünkü 'ben' sadece iki bağlamda var olabilir: 'o' ve 'sen.' 'Ben' figürdür, 'o' ve 'sen' alan olarak iş görür. Alan kaybolduğunda 'ben' kaybolur. 'Sen' tek başına kaldığında, sen varsın ama bir 'ben'in yoktur, herhangi bir 'ben' hissetmezsin. Sen basitçe derin bir /oluşsun./ Normalde biz "ben varım" deriz. Bu haldeyken, kendini derinlemesine seviyorken 'ben' kaybolur. Sadece 'varım' kalır. Saf varoluş, saf varlık kalır. O seni muazzam bir saadetle dolduracaktır. O seni bir kutlamaya, bir sevince dönüştürecektir. Onlar arasında ayrım yapmak sorun olmayacaktır. Eğer sen giderek daha çok mutsuz oluyorsan, o zaman sen bir kendini beğenmişlik yoluna kapılmışsındır. Eğer sen giderek daha çok sakin, sessiz, mutlu, bir arada olursan, o zaman sen başka bir yolculuğa çıkmışsındır: öz sevgi yolculuğuna. Eğer sen ego yolculuğundaysan başkalarına karşı tahripkâr hale geleceksin çünkü ego 'sen'i yok etmeye çalışır. Eğer öz sevgiye doğru yol alırsan ego kaybolacaktır. Ve ego kaybolduğunda diğerine kendisi olması için izin verirsin; bütünüyle özgürlük tanırsın. Eğer herhangi bir egon yoksa, sevdiğin diğer kişiye bir hapishane yaratamazsın, bir kafes yaratamazsın. Diğerine yüksek cennetlerde bir kartal olması için izin verirsin. Diğerine kendisi olması için izin veriyorsun; bütünüyle özgürlük tanırsın. Sevgi tam özgürlük verir, sevgi özgürlüktür. Senin için özgürlük, sevginin nesnesi için özgürlük. Ego esarettir. Senin için esaret ve kurbanın için esaret.

OSHO

Masaya oturalı ve yanaklarıma yanaklarını değdirerek beni yabancı birisi gibi öpeli kırk beş dakika olmuştu. Bir devreye dört gol sığdırmıştı yirmi iki kişi, başımızın hemen üzerindeki televizyonda oynanan maçta ancak biz iki kişi hepi topu on kelime dahi etmemiştik. Senkronize susuyorduk. Kaşıkla bir yandan daireler çizerken masanın üzerinde, bir yandan da soğuyan çayını içmeye devam ediyordu inatla. Kafasını kurcalayan bir mevzu vardı apaçık. Çünkü çay soğukken bir boka benzemezdi. Hiç çalışmadığı, ertesi günkü sınavı için "Ne bok yiyeceğim lan ben?" düşünceli öğrenci kıvamındaydı yüzü, ancak öğrencilik sekiz sene öncesinde kalmış, otuz yaşında koskoca kadındı karşımdaki. "İyi misin?" dedim, sadece sustu. Ben de sustum sonra. Beş dakika sonra "Ben yapamıyorum." dedi. Ölümünü bekleyen kanserli bir hasta gibi bu mutlak sonu bekliyordum aylardır. Sonunda iki kelimeyle dört senenin ipini çekmişti. Aynı soğukkanlılıkla "Peki." dedim ben de. Çünkü erkek dediğin ağlamamalıydı bir kadının karşısında. Erkek dediğin son noktayı koymalıydı ama onu bildim bileli o hep erkek gibi bir kadındı. "Neden diye sormayacak mısın?" dedi, "Hayır, gerek yok." dedim. "Senin için çoktan bitmiş demek ki!" dedi, "Siktir lan!" diyemedim, sustum. İçime doldu bütün küfürler, sustum ve kendi kendimi zehirledim. Bardakta kalan son yudumu da götürdü dudaklarına, ayağa kalktı ve elini uzattı. "Hoşça kal" dedi. Teşekkür ettim ve usulca gidişini seyrettim. Sonra ne mi oldu? Bir çay daha söyledim kendime sonra aynı bardağa iki sigara eşlik etti. Erkek adam ağlamazdı hani, ortada erkeklik yapacak bir durumda yoktu artık. Ağladım...

Oğuz Bal

'' Mahalle Mektebi uzak... Kış, soğuk, kar... Paltom yok...
Üşüyorum, ellerim donuyor.

Annem haki renkli kalın bezden bir çanta dikti bana.
Kitabımı, defterimi çantama koyuyorum.
Soğukta elim üşüdüğünden çantayı tutamazdım, kolumun altına
sıkıştırırdım; soğuktan korunmak için elimi de çantanın altına alırdım.

Okul dönüşü eve gelince ellerim sızım sızım sızlar... Bir akşam, eve geldim yine, annem: "Çantan nerde?" dedi.
Eğilip kolumun altına baktım, çanta yok... Yolda, soğuktan elim uyuşmuş, parmaklarım duyarlığını yitirmiş, çantanın düştüğünden haberim bile olmamış. Dönüp baktım, aradım geçtiğim yolları; çanta yok...

Babam bu olayı, sonraları çok başka türlü anlatırdı: "Yepyeni bir çanta almıştım... çok pahalı bir çanta... Çok güzel bir çanta... Sağlam çanta... Üç gözü vardı çantanın... Hem de kilidi vardı çantanın... O güzelim çantayı taşıdığı ilk gün yolda düşürmemiş mi elleri üşüyüp de... Vah benim oğlum... 'Çantan nerde?' diye sorup da kolunun altında göremeyince çantayı, başladı ağlamaya... 'Ağlama oğlum, ben sana daha iyisini alırım' dedim. Daha güzel bir çanta aldım...“

Babam böyle anlatırdı; anlata anlata, bu anlattıklarına iyice inanmıştı. Babam, içinden geçenleri, dileğini anlatıyordu. Dileğini olmuş sanıp, inanarak anlatıyordu. Hiç bir zaman: Baba öyle değildi diyemedim.

O, gülerek anlatırdı, ben de gülerek dinlerdim.
Çoğumuz kendi suçumuzmuş gibi yoksulluğumuzdan utanırız. Ben de yıllarca yoksulluk ayıbımdan utandım, taa yazar olana dek... Çoğunluğun yoksul olduğu ülkede, yoksulluğun değil, varlıklılığın daha utanılası olduğunu yazarlığa başlayınca anladım.''


Böyle Gelmiş Böyle Gitmez / Aziz Nesin

Alkol bu dünyaya gelmiş en muhteşem şeylerden biri muhtemelen -beni saymazsak tabii ki. Evet… Bu dünyaya gelmiş en muhteşem iki şeyi saptadık. İşte… İyi anlaşırız ben ve alkol. Çoğu insan için yıkıcıdır. Ben onlardan biri değilim. En yaratıcı yazılarımı sarhoşken yazmışımdır. Kadınlarla bile, ben biraz çekingenimdir sevişme konusunda, bu yüzden alkol bana cinsel olarak daha özgür olma olanağı tanımıştır. Alkol özgürlüktür benim için, çünkü ben esas olarak içine kapanık, mahcup biriyim, oysa alkol bana bir kahraman olma, pervasızca işler yapıp uzay ve mekanda uzun adımlarla yürüme fırsatı tanır.Bu yüzden seviyorum.Evet.

-Charles Bukowski

"-Hani bazen insan birini yanında tutmayı bilmez, ama onun yokluğunu da istemez.
-Kaybetmeyi göze alamaz,
ama kazanmak için mücadele etmez.
-Bağlanmaya cesaret edemez,
…ama ondan tamamen kopmayı da beceremez.
-Ne sevilmekten vazgeçer, ne sevmeyi bilir..

Hani çok sonra zaman geçer de kaybeder ya,
İşte o zaman dökülür dudaklardan, itiraf edercesine:

"-Ne gözümü alabildim, ne göze alabildim.."

* Can Dündar

Zorunlu olmayan sayıları çöpe atın: yaş, kilo, boy.
Doktorunuz düşünsün onları. Bunun için ücret alıyor sizden.

Sadece neşeli arkadaşlarınız olsun.
Suratsızlar, negatifler sizi aşağı çeker.

Öğrenmeyi sürdürün: Bilgisayar, el sanatları, bahçecilik, ne olursa.
Beyniniz âtıl kalmasın. Âtıl kafa, iblisin tezgâhıdır.
İblisin adı da, alzheimer’dır.

Küçük şeylerden zevk almaya bakın.

Sık sık, uzun uzun, vargücünüzle gülün. Soluksuz kalıncaya kadar gülün.

Gözyaşları olacaktır. Katlanın, yas tutun, başka yaşantılara geçin.

Sevdiklerinizle doldurun çevrenizi, aile, kedi, köpek, kuş, balık,
yadigârlar, müzik, bitkiler, hobiler, ne olursa.
Eviniz sığınağınızdır. Tadını çıkartın.

Sağlığınızın kıymetini bilin. İyiyse üstüne titreyin.
Bozuksa düzeltin.
Siz kendiniz düzeltemiyorsanız yardım sağlayın.

Vicdan azabından uzak durun.
Çarşı pazarda gezin, komşu illerde dış ülkelerde dolaşın,
ama sakın suçluluk, pişmanlık duygusuna yönelmeyin.

Sevdiğiniz insanlara onları sevdiğinizi söyleyin, hissettirin her fırsatta.

Ve hiç unutmayın ki yaşam, aldığımız soluklarla değil, soluk kesen anlarla ölçülür.

Neyzen Tevfik

Yaşam üzerine fazla geldiği zaman onu zorlama,
Biraz duraksa, neler olup bittiğine anlam verme.
Mutlaka yanlış bir şey oldu ve düşüncelerin ile dileklerin aynı orantıda değildi.
Ve varlığın ile buluşamadı.
Sorun yok, sadece bekle.
Güneş doğacaktır, çimler yeşerecektir,
Çiçekler açacaktır,
Rüzgâr esecektir.
Ve yağmur yağacaktır, zorlamaya gerek yoktur.
Olması gereken kendiliğinden olur.

İzlemene devam et, şahitlik güzeldir.
Hem olayın dışındasındır hem de içinde.
O bir dengedir,
O anlamlıdır,
Şahit ol, tanık ol, olan ile bütünleş.
Güzellik olanların içinden filizlenecektir;
Zorlamaya gerek yoktur.
Olması gereken kendiliğinden olur!

"Hayat üç buçukla dört arasındadır.
Ya üç buçuk atarsın ya da dört dörtlük yaşarsın."

* Neyzen Tevfik

'Arno Vadisi' (Da Vinci)

Bir Tablo ve Onun Anlattıkları:
Leonardo da Vinci’nin bilinen ilk resmi 5 Ağustos 1472
tarihli "Arno Vadisi" resmidir. Leonardo’nun dehasını yansıtan bu
resimde derinlik arttıkça detaylar azalır, kağıdın rengi resme hâkim
olur. Bu teknik daha sonra yokoluş perspektifi olarak adlandırılmıştır.

Düşündüren Hikaye .. !!

Bir sabah
Küçük çocuk okuldayken öğretmeni seslenmiş: "Bugün çiçek resmi çizeceğiz!" Küçük çocuk çok sevinmiş. Resim yapmayı çok severmiş. Her türlü resim yapabilirmiş: Aslanlar, kaplanlar, tavuklar, inekler. . . Trenler, tekneler. . . Mum boyalarını çıkarmış Ve başlamış çizmeye. Fakat öğretmeni
"Bekleyin! Daha başlamayın!" diye bağırmış.
Ve herkes hazırlanana kadar beklemişler.
"Şimdi" demiş öğretmeni,
"Çiçek resmi yapacağız!"
Küçük çocuk sevinmiş.
Çiçek resmi yapmayı çok severmiş.
Güzel çiçekler yapmaya başlamış.
Pembe, portakal rengi ve mavi;
Rengârenk çiçekler. . .
Fakat öğretmeni
"Bekleyin! Ben size nasıl yapacağınızı göstereceğim!" demiş.
Tahtaya bir çiçek resmi çizmiş.
Sapı yeşil, kendi kırmızıymış.
"İşte böyle! Tamam, şimdi başlayabilirsiniz!" demiş.
Küçük çocuk öğretmenin çizdiği çiçeğe bakmış,
Sonra da kendi çiçeğine. . .

Kendi çizdiği çiçeği daha fazla sevmiş,
Ama bunu söylememiş.
Kâğıdın öteki yüzünü çevirmiş
Ve öğretmeninkine benzer bir çiçek çizmiş;
Yeşil saplı, kırmızı renkli bir çiçek. . .
Başka bir gün küçük çocuk
Kapıyı kendi başına açabilmeyi başardığında
Öğretmeni "Bugün hamur çalışacağız!" demiş.
Küçük çocuk çok sevinmiş.
Hamurla oynamayı çok severmiş.
Hamurdan çeşitli şeyler yapabilirmiş:
Yılanlar, kardan adamlar. . .
Filler, kediler. . .
Arabalar, kamyonetler. . .

Hamurunu yoğurmaya başlamış.
Ama öğretmeni
"Bekleyin! Daha başlamayın!" diye bağırmış.
Herkes hazırlanana kadar beklemişler.
"Şimdi" demiş öğretmeni, 'Tabak yapacağız!"
Küçük çocuk çok sevinmiş,
Tabak yapmayı çok severmiş.

Çeşitli boylarda ve şekillerde tabaklar yapmaya başlamış.
Fakat öğretmeni
"Bekleyin! Ben size nasıl yapılacağını göstereceğim!" demiş.
Herkese derin bir tabak nasıl yapılır, göstermiş.
"İşte böyle! Tamam, şimdi başlayabilirsiniz!" demiş öğretmeni.
Küçük çocuk bir öğretmeninin yaptığı tabağa bakmış,
Bir de kendi yaptığına. . .

Kendi yaptığı tabağı daha çok beğenmiş.
Ama bunu kimseye söylememiş.
Hamurunu tekrar top haline getirmiş
Ve öğretmeninkine benzeyen bir tabak yapmış.
Bu derin bir tabakmış.
Nihayet küçük çocuk beklemeyi öğrenmiş,
İzlemeyi de.
Öğretmeninkine benzer şeyler yapmayı da.
Çok geçmeden kendine has şeyler yapamaz olmuş.
Daha sonra küçük çocuk ve ailesi

Başka bir şehirde
Yeni bir eve taşınmışlar.
Ve küçük çocuk başka bir okula gitmek zorunda kalmış.
Bu okul diğer okuldan daha da büyükmüş.
Ve dışarıdan içeriye açılan bir kapısı yokmuş.
Büyük basamaklardan çıkmak.
Sınıfına ulaşmak için uzun bir koridordan geçmek zorundaymış.

Daha ilk gün,
Öğretmeni "Bugün resim çizeceğiz!" demiş.
Küçük çocuk çok sevinmiş.
Öğretmeninin komut vermesini beklemiş.
Ama öğretmen hiçbir şey söylememiş.
Sadece sınıfın içinde, öğrencilerin arasında gezinmiş.

Küçük çocuğun yanına gelince,
"Resim çizmek istemiyor musun?" diye sormuş.
"İstiyorum!" demiş küçük çocuk, "Ne çizeceğiz?"
Öğretmeni "Buna sen karar vereceksin!" demiş.
"Nasıl çizeceğim?" diye sormuş küçük çocuk.
"Nasıl istersen öyle!" demiş öğretmeni.
"Hangi renkle boyayacağız?" diye sormuş küçük çocuk.
"Hangi renkle istersen onunla!" demiş öğretmeni.
"Eğer herkes aynı resmi çizerse, aynı renkle boyarsa,
Kimin yaptığını nasıl anlayabilirim?" diye sormuş öğretmeni.
"Bilmiyorum!" demiş küçük çocuk.

Pembe, portakal rengi ve mavi çiçekler yapmaya başlamış.
Yeni okulunu çok sevmiş.
Ön kapıdan sınıfa girilen bir kapısı olmasa bile!

* Helen E. Buckley